Mijmerend over thuisisolatie en wat je dan moet doen kwamen de gevangenisbrieven van Rosa Luxembrug mij voor de geest.
Ik weet niet of het verantwoord is om een kookboek tot boek van de week te kronen als je er nog nooit uit gekookt hebt.
De beste boeken die ik lees zijn me aangeraden door klanten. Zo ook de boeken van Vivian Gornick, die bij mij hebben geleid tot het ontdekken van het Gornick-effect. Chloe Benjamin, Vivian Gornick en Jenny Offill in 1 stukje.
Ken je de schooltuinen aan de Heggerankweg? Toen ik nog met mijn peuter door de buurt wandelde gingen we er wel eens kijken. We belandden eens in de winter naast een klein vijvertje waar, zo zagen we, kikkertjes of padjes aan het overwinteren waren. Hoe langer we op het bankje zaten, hoe meer we er zagen bewegen.
Een aantal jaar later had de peuter van toen een tuintje met een eigen naambordje en tassen vol groenten voor ons elke week. Bij de schooltuinen ligt ook de groentetuin van het Leger des Heils.
Sommige boeken hebben voor mij veel betekenis. Ik vind ze goed, ik vind ze mooi, interessant, vernieuwend, waardevol voor de wereld… én ze betekenen iets voor mij als mens.
Lot luistert een podcast en hoort iets dat het delen waard is. Ditmaal een Belgisch radioprogramma, waarin altijd over boeken gesproken wordt.
We hadden een Sinterklaasactie en meer dan 40 lootjes werden ingevuld! Ontroerende teksten werden er ingeleverd, waarmee klanten anderen nomineerden voor Grote verwachtingen van Geert Mak.
Goeie boeken geven een vakantie extra kleur, vakanties zorgen ervoor dat boeken beter blijven hangen. Deze vakantie las ik twee van dat soort boeken: Daisy Jones & The Six en Educated.
Maar we spraken ook over de rode draad tussen alle leesclubs dit jaar: had een man dit boek kunnen schrijven? Waaruit blijkt hier de vrouwelijke stem? Hadden we ons de verhouding omgekeerd kunnen voorstellen? Kan Mary-Alice zich inleven in een moslimman?
Trujillo schrijft bruut, grappig en erudiet over haar Uruguyaanse moeder en voetbal en alles wat daartussen past, van coke snuiven tot een taalkundige zoektocht. Wij hebben haar laatste boek tijdelijk in de aanbieding.
De meest gestelde vraag vantevoren was: ‘hoe heb je dat voor elkaar gekregen, Buwalda in je winkel?’ Het antwoord is even saai als voor de hand liggend: Ik heb het gewoon gevraagd. Peter Buwalda zei meteen ‘ja’.
Op mijn eerste werkdag in een boekhandel ontdekte ik waarom het werk zo leuk is: je mag de hele dag met mensen over boeken praten.
Dat vind ik nog steeds het leukste aspect aan mijn beroep. Maar andere gesprekken in de winkel, die niet over een boek gaan, zijn ook niet te versmaden. Toen de winkel net bestond, stapte eens een man binnen. In het binnenlopen keek hij om zich heen en vroeg meteen: ‘Wat is dit voor een winkel?’
Het is een regenachtige donderdagochtend. Ik heb mijn to-do-lijstje gemaakt. Ik heb gezien dat ik niet hoef af te wassen, want dat heeft geweldige collega Roxanne al gedaan. Op mijn dagschema is nog ruimte voor ‘Iets met Inhoud.’ Ik struin door de winkel op zoek naar inhoud, pak een boek om een bandje voor te maken.
Ineens valt mijn oog op Moord in de moestuin van Nicolien Mizee. Misschien moet ik dat toch eens proberen…
Er staat een punt open die vandaag nog doorgestreept moet. De punt, ja. Niet het punt. Het gaat hier om een leesteken dat staat tussen mij en ‘migreren en reflectie’.
Achter de punt staat: Stukje Boek van de week BJM.
