Blog
Boek van de week: een openstaande punt
Er staat een punt open die vandaag nog doorgestreept moet. De punt, ja. Niet het punt. Het gaat hier om een leesteken dat staat tussen mij en ‘migreren en reflectie’.
Achter de punt staat: Stukje Boek van de week BJM. ‘BJM’ is De Bullet Journal Methode van Ryder Carroll. En dat stukje schrijf ik nu.
De Bullet Journal Methode is een boek van 310 bladzijden over het bijhouden van een notitieboekje. Dat klinkt een beetje belachelijk, dat vond ik eerst ook. Maar nu geniet ik ervan. Het boek inspireert me en geeft me handvatten voor orde en rust in mijn volle leven.
Veel mensen kennen Bullet Journals van zorgvuldig geïllustreeerde, gehandletterde pagina’s op Instagram, waarop is aangegeven hoeveel boeken er zijn gelezen of hoeveel glazen water gedronken. Voor Ryder Carroll, de bedenker van het Bullet Journal-systeem gaat het daar niet om. Hij ontwikkelde dit systeem om zijn hoofd leger te maken. Hij maakte van zijn notitieboek een extern geheugen. Een geheugen dat je kunt raadplegen, maar ook bevragen. Daardoor kun je reflecteren, er ontstaat een buffer tussen prikkel en reactie, er is ruimte om tot denken komen. ‘Het verleden vastleggen, het heden organiseren, de toekomst plannen’ is de ondertitel.
Als je het Bullet Journal gebruikt op de manier die Ryder Carroll bedoelt, krijg je rust in je hoofd. Alle kleine dingen die de hele dag door je hoofd vliegen en die onthouden moeten worden, schrijf je op en kunnen dan losgelaten worden. Van die ene dichter uit de gedichtenmail van Laurens Jz. Coster, die tot kennismaking uitnodigt, tot de afspraak voor controle bij de tandarts en dat pijntje waar het kind over klaagt (is het echt iets of niet?). Door aan het eind van de dag en ’s ochtends het journal door te nemen heb je overzicht over je tijdsbesteding en over de dingen die je echt belangrijk vindt. Et voilà: focus ontstaat!
Ryder Carroll schrijft zo nuchter en bevlogen dat die 310 pagina’s ook geen straf zijn. Kortom: een aanrader!
Eén van de resultaten van mijn Bullet Journaling: ik heb werk gemaakt van het bestellen van mijn favoriete merk notitieboeken. Vanaf nu in de winkel: een mooie selectie Leuchtturm 1917-notitieboeken, waaronder het officiële Bullet Journal.
De punt kan afgekruist!
Twee observerende vrouwen
Gelukkig is Roxanne weer terug van verlof. Ik hou namelijk erg van voorlezen en Roxanne wil meestal wel naar me luisteren.
Daarom heb ik al veel in Rinkeldekink gelezen, het boek dat Martine Bijl schreef over haar hersenbloeding en daarna haar gebroken heup en haar depressie. Ze schrijft goed en grappig, dat wisten we al. Dat ze zelfspot heeft, had ik al een beetje gezien bij Heel Holland Bakt, maar dat ze ook zo ongenadig realistisch, hard en met liefde tegelijk naar zichzelf kan kijken (en naar de omgeving), dat valt me elke keer op als ik Rinkeldekink opensla. En dan ga ik weer voorlezen aan Roxanne. Een aanrader, dus.
Martine Bijl deelt met Paulien Cornelisse een scherp observerend oog, voor zichzelf en de ander. Bijl en Cornelisse beschrijven wat er abnormaal is aan het normale leven. Cornelisse’s nieuwe boek Taal voor de leuk gaat dan ook eigenlijk meer over mensen in het dagelijks leven dan over taal. Er is geen dwingende reden om te schrijven, zoals de ziekte bij Bijl, daarom zijn de stukjes in Taal voor de leuk vaker grappig en niet schrijnend. Maar wel erg raak.
Ik bedenk me dat ik Roxanne nog niet heb voorgelezen uit Taal voor de leuk. Straks maar even doen.
Persoonlijke wondertjes
Het lezen van het juiste boek is een wonder. Ik heb al zo vaak het juiste boek gelezen en toch overvalt het me elke keer als het gebeurt. De haast om telkens verder te lezen. De vonkjes die door mijn hoofd springen, aangestoken door de zinnen van een auteur. Dat je zoveel om de personages gaat geven dat je hartepijn krijgt. Dat je haast juichend van leesplezier in je stoel zit.
Het kan een oorverdovend wonder zijn wanneer een boek op alle manieren juist is. In zinnen, in levenswijsheid, in verhaallijn, in personages, in aansluiting bij wie jij bent. Maar vaker is het wonder dat over minder schijven klopt. Dat mooi is, maar misschien mij niet vol in de maag raakt. Andersom kan ook. Dat het misschien boektechnisch niet perfect is, maar voor mij precies op het juiste moment het juiste verhaal vertelt.
Ik vind het interessant om daarover na te denken: waaruit is het wonder precies opgebouwd? Wat het is dat het voor mij een wonder maakt? Uit die fascinatie is de DIEP LEZENcursus voortgekomen, vanwege die fascinatie lukt het me mensen boeken aan te raden.
De afgelopen dagen had ik weer een wonder in handen en het werd tijd. Ik las te weinig wondertjes dit jaar. Mooie boeken wel (ook niet zoveel, maar goed), maar wondertjes te weinig. Hoe dit wonder heette, maakt eigenlijk niet uit. Het was voor mij een heel persoonlijk wonder, een dikke hit in de categorie ‘aansluiting bij wie je bent’. Het boek was grappig, compulsief leesbaar, met fijne gelaagde personages en goeie plotwendingen, maar vooral zette het een aspect uit mijn eigen leven in een heel ander licht.
Vanmorgen gaf ik mezelf vrijaf van huishoudelijke klusjes, ik ging wat later naar de winkel dan ik had gepland, en ik las mijn boek uit. Naarmate het einde naderde kon ik minder stoppen (achteraf trof ik in huis een spoor van achtergelaten kopjes, brandende lampen, zakdoeken etc), maar begon ik ook langzaam te zweven. Ja, zo is het, dacht ik. JA, ZO IS HET. JA, ZO IS HET!
Ik weet niet of Waar is Bernadette? voor jullie ook een wonder zal zijn, maar het is wel een heel fijne zomeraanrader.
