‘Ik heb ook een keer een boek gekocht’

Op mijn eerste werkdag in een boekhandel, Boekhandel Roelants in Nijmegen, ontdekte ik waarom het werk zo leuk is: je mag de hele dag met mensen over boeken praten.

Dat vind ik nog steeds het leukste aspect aan mijn beroep (daarom gaan we dat dit voorjaar nóg meer doen). Maar andere gesprekken in de winkel, die niet over een boek gaan, zijn ook niet te versmaden.

Toen de winkel net bestond, stapte eens een man binnen. In het binnenlopen keek hij om zich heen en vroeg meteen: ‘Wat is dit voor een winkel?’
‘Een schoenwinkel.’
Zijn voortgang stuitte. Hij keek nog eens om zich heen, keek mij ongelovig aan. ‘Nèèèè.’

Het is nu zo’n 5,5 jaar later, maar ik denk er nog geregeld aan. Zo ook vanmorgen.

Om 2 voor 10 stond er iemand aan de deur te rukken. Ik opende voor haar. ‘Verkoopt u ook kranten?’
‘Ja.’
Ze rekende meteen af. Tijdens het afrekenen vroeg ze: ‘Verkoopt u ook nog boeken?’
Ik keek voor de zekerheid even om me heen. De boeken waren niet overnacht verdwenen.
‘Wat zegt u?’
‘Verkoopt u ook nog boeken?’
‘Nee, alleen nog maar schoenen,’ zei ik.
Ze lachte er hartelijk om, gelukkig.

Er zijn veel mensen die volgens gelijke lijnen als deze mevrouw denken. Een boekhandel beginnen, in deze tijden van ontlezing? Van Bol? Van de e-reader? In Noord?

Ik begrijp de scepsis wel. In het begin kwam er een vrouw van middelbare leeftijd kijken. Tevreden zei ze tegen me: ‘Weet u, ik heb ook een keer een boek gekocht.’ Toch was ik toen vol vertrouwen dat het zou gaan lukken en nu, 5,5 jaar later, blijkt dat vertrouwen gegrond te zijn. We hebben een nog steeds groeiende, zeer diverse klantenkring, de boekhandel is financieel gezond en de afgelopen boekenweek was de beste ooit.

Ik heb zelfs het vermoeden dat ik afgelopen week een boek heb besteld voor de vrouw die ‘ook een keer een boek gekocht’ had… De schoenen laat ik nog even voor wat ze zijn, ik hou het bij boeken. Kun je ook veel leukere gesprekken over voeren.