Een mooie, warme avond

Het was zo warm. Iedereen leek te denken aan gekoelde wijn, limonade, terrassen en zwembaden. Misschien de tuin met een boek.

Geen weer voor de bespreking van zo’n serieus, somber boek als Sultan en de lokroep van de Jihad. Als verzachtende omstandigheid zorgde ik voor koud bier en stoeltjes in de tuin. En toen bleken we toch allemaal gewoon nog te kunnen nadenken, zinnen te kunnen formuleren en meningen te kunnen verdedigen. De non-fictie leesclub kwam bij elkaar in de tuin van de winkel.

Het werd een mooi gesprek over een heel goed boek, daar waren we het allemaal over eens. De compassie werd geroemd, die auteurs Van de Beek en Van Dyck tonen voor alle betrokkenen bij het drama van de 4 uitreizende jihadisten. De documentatie is grondig en de schrijfstijl meeslepend. ‘Integer,’ dat woord viel ook, over de manier waarop de journalisten van De Limburger het complexe probleem van radicaliserende Maastrichtse jongeren beschrijven.

Over die complexiteit praten we langer door. De rol van de school, ouders, de gemeenschap. Het gemak van het internet, de gebrekkige, eenzijdige informatievoorziening. We vragen ons af: ligt dit aan deze jongeren in deze situatie of zijn jongeren altijd vatbaar voor groeperingen die verlossing en strijd beloven? Vrolijk stemt het boek niet, maar uiteindelijk zouden alle deelnemers het aanraden. Zoals op het boek is vermeld, een citaat van Bas Heijne, ‘Het gaat alle Nederlanders aan.’