Leesliefde

Vanmorgen kwam ik mijn achterbuurvrouw tegen op de fiets. ‘Ik probeer elke dag een paar bladzijden te lezen,’ zei ze meteen. Ik wist wat ze bedoelde. Een paar weken geleden raadde ik haar mijn nieuwe leesliefde aan: The Argonauts van Maggie Nelson. Ik lees veel en heel divers, maar het gelukkigst word ik van boeken die iets doen met je hoofd. Dat doet The Argonauts. ‘Over liefde en literatuur’ heb ik in potlood onder de titel op de titelpagina geschreven. Schrijfster Maggie Nelson is samen met kunstenaar Harry Dodge, iemand die zichzelf genderfluïde noemt. Of, in de woorden van Nelson: als de vliegtuigmaatschappij het aan de telefoon heeft over “hij” bedoelen ze een andere “hij” dan wanneer Nelson “hij” zegt. Over hun leven en liefde schrijft ze in The Argonauts, haar vijfde non-fictie boek.

Makkelijker dan bovenstaande parafrase wordt het haast niet, wel nóg prikkelender, stimulerender. Over 3 bladzijden doe ik gerust een half uur. Ter vergelijking: in het boek dat ik nu lees, lees ik 40 bladzijden in een half uur. Er is in The Argonauts zoveel op te zoeken, te herlezen en te denken. Op de eerste bladzijde refereert ze aan Wittgenstein en dat is nog de bekendste van de filosofen die de basis vormen van haar denken en schrijven. Maar ook haar eigen familie dient haar tot inspiratie. Zo citeert ze haar stiefvader, die haar op een dag de zin schrijft, die zo op een tegel zou passen: ‘I think you overestimate the maturity of adults.’* Als ik mensen erover vertel, kan ik haast niet stoppen telkens nieuwe voorbeelden van Nelson’s genialiteit op te diepen uit mijn geheugen.

Zo raadde ik het ook aan schrijver, dichter en theatermaker Marjolijn van Heemstra aan. In Trouw van zaterdag las ik dat ze mijn tip doorgeeft aan de rest van Nederland (in een heel leuk artikeltje!). Leuk en terecht, want volgens mij en mijn achterbuurvouw is het een te gek boek.

Lot

*Daar zal de Nederlandse vertaler een flinke kluif aan hebben, denk ik. De vertaling komt in september uit.