Lezen in tijden van corona 2
Lieve lezer,
Wat te lezen in tijden van corona? Twee weken geleden raadde ik Rosa Luxemburgs brieven aan, omdat ze niet alleen poëtisch en opwekkend zijn, maar ook laten zien hoe je eenzame opsluiting kunt overleven zonder bij de pakken neer te gaan zitten. (In dit bericht beschrijf ik dat veel beter.)
Na twee weken coronamaatregelen begint het allemaal een beetje te wennen. Het moeilijkst vind ik dat we de lente niet kunnen verwelkomen door een net iets te frisse strandwandeling of die tintelende voorjaarsgeur van het bos op te snuiven. Tenminste, ik heb dat niet gedaan dit weekend en nu mag het al helemaal niet meer.
Gelukkig is Het eiland net verschenen. Het eiland uit de titel is Texel. Alleen al aan Texel te denken verlicht het gemoed. Bij mij, in ieder geval. In het boek zoekt schrijver, regisseur en theatermaker Koos Terpstra naar sporen van zijn jeugd op dat eiland. De zon schijnt er kraakfris, de wind waait er als een strenge, maar liefdevolle moeder en de jeugd krijgt in de herinneringen van Terpstra magisch realistische trekken. Een heerlijke plek om thuis op vakantie te gaan!
Ik werd steeds verrast en gegrepen door Terpstra’s eigen vertelstem. Dan weer overtuigd, dan weer weifelend, de ene keer lyrisch mijmerend, de andere keer licht gefrustreerd over zijn eigen haperende geheugen of dat van zijn moeder. Dit boek is lastig te categoriseren, maar als je overgeeft aan de hersenspinsels en –kronkels van Terpstra ben je echt even weg. Naar een friszonnig eiland, naar een magische jeugd, naar een mijmerend, wijs hoofd.
Nu we niet meer écht weg kunnen, is Het eiland the next best thing.
Boek van de week dus.
En lezer, als je in je isolatie ook wil schrijven in plaats van lezen: ik sta nog steeds open voor brieven!
Groet! Lot
