Boek van eigen bodem: Kwetsbare mensen, kwetsbare groenten

Ken je de schooltuinen aan de Heggerankweg? Toen ik nog met mijn peuter door de buurt wandelde gingen we er wel eens kijken. We belandden eens in de winter naast een klein vijvertje waar, zo zagen we, kikkertjes of padjes aan het overwinteren waren. Hoe langer we op het bankje zaten, hoe meer we er zagen bewegen.

Een aantal jaar later had de peuter van toen een tuintje met een eigen naambordje en tassen vol groenten voor ons elke week.

Bij de schooltuinen ligt ook de groentetuin van het Leger des Heils. Daar werken mensen die tussen wal en schip zijn geraakt, onder leiding van Henk Blokhuis. Blokhuis schreef een boek over zijn methode, zijn cliënten en het werken op de tuin: Kwetsbare mensen, kwetsbare groenten.

Kwetsbare mensen, kwetsbare groenten vertelt in overzichtelijke hoofdstukken en down to earth-taal hoe Blokhuis zijn mensen benadert, het werk benadert en via de tuin de mensen een nieuw perspectief biedt. Het ene praktijkvoorbeeld volgt het andere,  verhalen over mensen die door een zorgvuldige benadering tot bloei komen. En net als de plantenwereld is ook de mensenwereld eindeloos gevarieerd. Wat ‘tot bloei komen’ inhoudt, is voor iedere cliënt anders. Blokhuis en zijn team kijken daarom goed en benaderen elke persoon op de manier die voor hen het beste is.

Dit klinkt allemaal keurig en stichtelijk en als een fijne recensie voor in een degelijk blaadje. Dat doet het boek onrecht, want ik werd langzaam verliefd op dit boek. Al na een paar bladzijden wilde ik me eigenlijk onder de vleugels van 50/50 green, zoals het project eigenlijk heet, scharen. Niet omdat ik een kwestbaar mens ben, maar omdat ik wou dat we allemaal wat meer op deze manier naar de wereld keken: met aandacht, met oog voor wat een individu nodig heeft of kan, met acceptatie van beperkingen en met kleine stappen altijd voorwaarts.

Boeken vol worden erover geschreven: over het accepteren van het leven zoals het is, over leren omgaan met ongeluk, over falen, over empathie en compassie. Mooie theorieën, serieuze woorden, maar het doen, de praktijk: daarvoor leze men Kwetsbare mensen, kwetsbare groenten.