Oneindige zin

Van Joost:

Stijlgeluk vind ik bij dichteres Rozalie Hirs. Ook haar tekst is vrouwelijk, en misschien maakt juist dat haar ook wel onzichtbaarder dan haar collega’s. Onterecht, want ze geeft lucht, ze geeft leven. Lees maar:

teruggekomen uit de dood in werkelijkheid helemaal
springlevend zwijgende zuigeling die niet drinkt nog

omdat bij slikken je bijna stikt op de grens tussen melk
en adem rakend aan een taal zo nieuw en overweldigend

dat krijsen ontbreekt de glanzende stof waarop je stuit
in woudachtige vertelkrachtige zinnen benodigde

bevrijder van de voorstelling de dood tegemoetgaat
verder dan het beeld waar niet het onzegbare begint

tot nadenken voelen vindt beslissende ervaringen
een fabelachtig overvloedige stof voor leven

Van de uitgeverij:

Van de verbeelding en de droom naar het huis, de tuin, de stad, het bos, het wijde web, het heelal: in oneindige zinreist Rozalie Hirs langs de vloeiende taal van binnenwerelden die overloopt in buitenwerelden. Door naar ultieme mogelijkheden te tasten, brengt Hirs een liefdesverklaring aan de taal.
Samen met de cyclische natuur van dag en nacht, seizoenen, getijden en gestalten van de maan viert oneindige zinhet leven, zingend, dansend.