Ik voel me in de hele wereld thuis

Van Lot: Rosa Luxemburg zat tijdens de Eerste Wereldoorlog meer dan drie jaar gevangen vanwege haar politieke ideeën. Haar brieven geven een prachtig beeld van haar leven in beperking. Een paar weken geleden verscheen een heruitgave van deze brieven onder de titel Ik voel me in de hele wereld thuis.

Luxemburg zit op verschillende plekken vast, de ene keer heeft ze meer vrijheden dan de andere. Soms heeft ze zelfs een tuintje, waar ze met volle teugen van geniet. Soms krijgt ze bezoek. Wanneer ze van gevang verplaatst reizen haar boeken haar achterna. Kisten vol. Zelfs als ze alleen een cel heeft en af en toe een wandelingetje over een bestraatte binnenplaats maakt, kijkt ze nog naar de natuur. De vogeltjes lokt ze naar haar raam, ze determineert de bomen in de verte. Vanuit haar isolement leeft ze mee met haar naasten met vragen en lieve wensen en bezorgdheid.

Meer nog: ze blijft lezen, gedichten citeren en boeken bespreken en aanraden. Ze haalt ook herinneringen op aan betere tijden en toont zich blijvend politiek bevlogen. Haar eigen omstandigheden relativeert ze keer op keer, al geeft ze soms toe dat het niet altijd goed met haar gaat. En dan ziet ze weer een vogeltje, een mooie wolkenlucht of schiet haar te binnen dat ze nog graag dit of dat boek wil hebben. Dat alles, vergeet niet, tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog, waarin haar geliefde omkomt.

‘Sonjuscha, liefste, wees ondanks alles rustig en vrolijk. Zo is het leven en zo moet men het aanvaarden, dapper en glimlachend- ondanks alles,’ zo sluit Luxemburg één van haar brieven af.

Laten we een voorbeeld nemen aan deze echte dwarsdenker en de coronacrisis dapper en glimlachend tegemoet treden.