De soevereiniteit van het goede

De uitermate heldere stijl en de nauwkeurige opzet van haar betoog doen maar weinig filosofen haar na

Lot:
Murdoch kennen we hier, als we haar nog kennen, vooral van haar romans, maar Murdoch was ook filosoof.  De soevereiniteit van het goede is haar hoofdwerk, waarin ze de ethiek ten opzichte van haar tijdgenoten in een andere richting wil bewegen met meer ruimte voor de ziel. Wat opvalt zodra je begint te lezen is haar uitermate heldere stijl en de nauwkeurige opzet van haar betoog. Dat doen maar weinig filosofen haar na.

de uitgever:
Honderd jaar geleden werd de Britse filosofe en romanschrijfster Iris Murdoch geboren (1919-1999). Ze is vooral bekend om haar romans. Met haar boek ‘De zee, de zee’ won ze de prestigieuze Booker Prize in 1978. Toch is ze als filosofe veel minder bekend in Nederland en België. Deze vertaling van haar hoofdwerk ‘De soevereiniteit van het goede’ wil daar verandering in brengen. Het innerlijke leven van de mens lag Murdoch nauw aan het hart. ‘Het is niet stil en duister binnenin’, schreef ze. Ze verweet haar collega-filosofen dat zij de ziel hadden kapotgemaakt en vervangen door het ego. Met haar opmerkzame inzichten gaf ze een scherpe kritiek op eigentijdse filosofen, zoals de extentialisten. Zo legde ze de focus van de moraalfilosofie opnieuw op de innerlijke wereld. Morele groei toont zich niet in hoe mensen handelen, maar in hoe ze denken, zien en voelen. In het nawoord laat Katrien Schaubroeck zien hoe het werk van Murdoch niet alleen uitnodigt om op een andere manier te kijken naar ethiek, maar ook naar de filosofie van de liefde. “Leren liefhebben als in leren openstaan voor wat echt is, duurt een leven lang. Liefde staat in Murdochs filosofie dus voor een deugd, een moreel ideaal waar we elk naar te streven hebben op onze persoonlijke manier.” (Katrien Schaubroeck)