Blog
De Wolkers-biografie komt!
Morgen verschijnt (eindelijk) de Wolkers-biografie van Onno Blom. Maar bij ons pas OVERMORGEN! (Dingetje met leverdagen en verschijningsdata)
Wil je hem voor het weekend hebben en graag bij ons kopen? Stuur ons een mailtje, dan berichten we je vrijdag 20 oktober zodra ze zijn gearriveerd. We zijn vrijdag tot 19 uur open, dus je hebt de tijd om het boekwerk op te halen na werk en vrijmibo.
We hebben genoeg, dus gewoon zaterdag 21 oktober langskomen kan ook!
Boek van de week: Wees onzichtbaar
Het is een goed teken als een boek ervoor zorgt dat ik daarna een tijd niet lees. Dan vond ik het boek zo goed, of houdt het me zo bezig, dat ik even niks goed genoeg vind om het op te volgen.
Zo’n boek is Wees onzichtbaar.
In Wees onzichtbaar beschrijft Murat Isik het opgroeien van Metin, een een Turkse jongen die op zijn vijfde in de Bijlmer komt wonen met zijn tirannieke vader, eigenzinnige ouder zus en stoere moeder.
In meer dan honderd hoofdstukken, die haast lezen als afgeronde korte verhalen, zien we Metin opgroeien. De conflicten met zijn vader, het voetballen tussen de flats, schoolperikelen en een epische Koninginnedag. Hij wordt gepest, vindt vrienden en uiteindelijk zichzelf.
En passant geeft Isik de geschiedenis van de Bijlmer een prominente plek in zijn boek via Meneer Rolf, idealistische buurtbewoner van het eerste uur.
Ik dacht dat ik genoeg klassieke coming of age verhalen had gelezen, maar dit is een pareltje dat ik niet had willen missen! Isik geeft de moeilijke jaren van Metin een bepaalde laconieke, warme gloed, die on-Nederlands aandoet. Knap is dat hij genoeg aanknopingspunten geeft om af en toe te denken: de Bijlmer is best een leuke plek om op te groeien, waarna hij je met Metin weer over een stinkende galerij naar een lift vol pis laat lopen, om uiteindelijk in een oude auto te stappen in een garage vol afgetakelde junks. Nee, wonen wil ik er niet, maar erover lezen was geen straf.
Boek van de week: Hier zijn is heerlijk
Alleen al de titel. Hier zijn is heerlijk
Alleen al de titel neemt me in voor Paula Modersohn-Becker (Duitsland, 1876-1907), het is een citaat van haar. Zó te kunnen genieten.
Het tekent de vrouw over wie Marie Darrieussecq een prachtig boekje schreef: iemand die, ondanks de tijd, ondanks de onstandigheden, ondanks de mensen, bleef doorgaan met zijn wie ze was. Ze werd niet bitter, ondanks de tegenslagen die ze te verwerken had als een ambitieuze schilder in een tijd dat vrouwen alleen geacht werden huis te houden en baby’s te krijgen.
Het is aan de schrijfkunst van Darrieussecq te danken dat we Modersohn-Becker zien als de mens die ze was, zonder simplificaties, zonder verklaringsdrang. Een ode aan een bijzondere schilder en tegelijkertijd een ode aan alle vrouwen die hun eigen weg gaan.
Darrieussecq zelf gaat ook haar eigen weg. Haar boeken hebben in Nederland weinig bekendheid, maar in Frankrijk wordt ze gezien als een van de belangrijkste hedendaagse auteurs.
Elk boek is anders, van toon, van ritme, van onderwerp, maar vrijwel elk boek vertelt over vrouwenlevens. Hoe bitterzoet het leven voor een vrouw vaak is. Gemakkelijke boeken zijn het vaak niet, ze schuren, ze leggen onbesproken thema’s bloot. Maar hoe! Misschien is het wel duidelijk: ik ben fan van haar werk.
Hier zijn is heerlijk is een fijn boek om kennis te maken met twee eigenzinnige vrouwen: Modersohn-Becker en Darrieussecq.
Al voordat dit boek boek van de week was, liep het verrassend goed, zoals ik ook aan Maarten Moll van Het Parool vertelde toen hij me interviewde. Het artikel stond 29 augustus in de krant.